Civil.pl

Dodano: 2019-08-20 22:15:57 // Autor: Civil

Kultowy serial Netflixa zadebiutował latem w 2013 roku i od tamtej pory uważany jest przez wielu za "wizytówkę" tego serwisu VOD. "Orange Is the New Black" rozpoczął się od historii Piper Chapman (Taylor Schilling), bogatej kobiety, z dobrego domu sprowadzonej na złą "ścieżkę" przez Alex Vause (Laura Prepon). Piper za przestępstwa narkotykowe zostaje skazana na 15 miesięcy więzienia i musi odbyć karę w więzieniu w Litchfield. W ten sposób rozpoczyna się pierwszy sezon tej opowieści. Przez kolejne śledzimy losy Piper i jej więziennych koleżanek. W sezonie siódmy Piper jest już na wolności i dostosowuje się do życia poza więzieniem, ale w zamknięciu pozostaje dalej Alex Vause. Akcja siódmego sezonu ma miejsce głównie w więzieniu o maksymalnym rygorze w Litchfield, jak również w ośrodku internowania nielegalnych uchodźców. Podobnie jak w poprzednich częściach, większość odcinków zawiera tzw. "feature characher" (postać wiodącą), której poświęcone są retrospekcje. Podobnie jak w sezonie szóstym, także w siódmym zrezygnowano z pokazywania dalszych losów wielu postaci, skupiających się mocniej na podstawowej obsadzie. Na kilka odcinków powraca jednak Maritza Ramos grana przez Dianę Guerrero. Postacie pominięte w ostatnich sezonach pojawiają się w charakterze gości w ostatnim odcinku serii.

Samo odchudzenie obsady, które w siódmym sezonie poszło jeszcze dalej niż w szóstym było moim zdaniem dobrym posunięciem. W ostatnim sezonie wprowadzono co prawda kilka nowych postaci powiązanych z ośrodkiem internowania uchodźców, ale skupiono się mocno na rdzennej obsadzie. To jest plus, ponieważ serial stał się przez to nieco mniej chaotyczny. Niestety OItNB bardzo silnie uderza w polityczne tony, jasno pokazując swój sprzeciw wobec twardej polityce D. Trumpa i jego administracji wobec uchodźców. Całą machinę ICE (policja imigrancka odpowiadająca za deportacje nielegalnych imigrantów) pokazano od najgorszej strony, a deportowane kobiety jako niewinne ofiary systemu. Bardzo dużo czasu i scen poświęcono na zajęcie "pro-imigranckiego" stanowiska przez twórców. Prawda na ogół leży po środku a zbytnie koloryzowanie jednego poglądu na ogół nie przynosi spodziewanego efektu... Nie zamierzam zabierać żadnego stanowiska w tej sprawie, bo nie mieszkam w USA i nie potrafię się odnieść merytorycznie do tego problemu, ale trochę nie podobało mi się jak nieobiektywnie twórcy serialu podeszli do tego tematu. Ale takie ich prawo by pokazać tę sprawę z dowolnej perspektywy. Pomijając jednak ten aspekt, ostatni sezon się broni i godnie domyka całą serię. Od 2013 roku co wakacje widzowie na całym świecie zasiadali do tego serialu z wypiekami na twarzy, ciekaw jestem czy Netflix zaproponuje podobny format, równie przyciągający odbiorców. Na pewno ten amerykański gigant będzie musiał czymś zapełnić letnią ramówkę w przyszłym roku...

Ocena Civil.pl: 79%

Dodano: 2019-08-19 21:29:24 // Autor: Civil

Ethan (Thomas Mann) to młody naukowiec, pracujący wraz ze swoją dziewczyną Hanną (Nicola Peltz) nad urządzeniem mającym tworzyć bezprzewodowy prąd. Wkrótce ambitne plany bohatera zmieniają się, po tym jak giną jego rodzice i musi on się zająć młodszym rodzeństwem (siostrą i bratem). Nie rezygnuje jednak z pracy nad urządzeniem, które zamiast jednak generować prąd budzi do życia dusze zmarłych, zaczynające nawiedzać dom Ethana. Prosta, ograna do maksimum fabuła. Dom + nadprzyrodzone moce, takich horrorów były tysiące.

Produkcję można obecnie obejrzeć na Netflixie. Ten amerykańsko-kanadyjsko-niemiecki horror to bardzo słaby zawodnik w swojej kategorii. Dlaczego? Zarzut, który powtarza się najczęściej od widzów i krytyków to: nuda. Film jest bardzo ospały, wolno się rozkręca, nasycono go kiepskimi scenami, wypychającymi czas emisji do przepisowych 90 minut. Bardzo słabo wypada także scenariusz, pisany na kolanie i posiadający masę luk w fabule. Do tego należy dodać kiepską grę aktorską, o ile jeszcze Thomas Mann wypada jako tako a Nicola Peltz wyróżnia się jak zwykle swoją urodą, to aktorzy dziecięcy grający rodzeństwo Ethana są jakby wycięci z jakieś parodii horrorów. To co jeszcze mi się nie podobało to taka przewijająca się przez cały czas beznadziejność bijąca z ekranu i nieustanne patrzenie na zegarek "ile jeszcze zostało...". "Our House" mogę polecić tylko największym koneserom horrorów, którzy są w stanie obejrzeć każdy koszmarek. Pozostali powinni trzymać się od tej produkcji tak daleko jak się da.

Ocena Civil.pl: 39%

Dodano: 2019-08-17 18:40:15 // Autor: Civil

Debiutujący w marcu 2019 roku film o Kapitan Marvel stanowił preludium do Avengers Endgame. Na Endgame cały świat ostrzył sobie zęby na tyle, że produkcja wybiła się na pierwsze miejsce najbardziej kasowych filmów wszech-czasów, wyprzedzając o niespełna 6 mln samego "Avatara". Kapitan Marvel pojawia się także w małej roli w samym Endgame, jednakże fani tej postaci musieli wysupłać dodatkowe pieniądze by zasiąść w kinie na 2 miesiące przed premierą ostatniej odsłony Avengersów. Być może nie wszyscy fani Marvela "zainwestowali", na co też wpływ miały raczej niskie jak na produkcje tej klasy oceny w serwisach filmowych. Ale po kolei... Vers (Brie Larson) to kobieta posiadająca nadprzyrodzone moce, będąca przedstawicielem rasy Kree. Pewnego razu Vers i jej zespół, na czele z Yon-Roggiem (Jude Law) zostaje skierowany do walki ze Skrullami, podczas działań wojennych kobieta zostaje uprowadzona przez wrogów, którzy pragną pozyskać informacje o jej przeszłości. Vers udaje się uciec, po czym przez przypadek dociera do planety Ziemi, gdzie w roku 1995 spotyka Nicka Fury'ego (Samuel L. Jackson), agenta Tarczy. Nie zdradzając dalej fabuły, kobieta na Ziemi dowie się prawdy o swojej prawdziwej przyszłości i zrozumie kto jest jej prawdziwym wrogiem a kto sojusznikiem.

Film według różnych źródeł miał kosztować od 152 do 175 mln dolarów i zarobił 1,1 mld dolarów (!), jest to wynik dużo lepszy niż chociażby Thor: Ragnarok i trzeba obiektywnie powiedzieć, że jest to wynik dobry jak na super kasowe produkcje Marvela. Gorzej natomiast wypadają oceny widzów, zarówno w IMDB jak i np. w polskim filmweb produkcja zdobyła notę 7.0, co jak na produkcje ze stajni Marvela jest wynikiem obiektywnie słabym (ale nie najsłabszym). Lepiej poszło w Rotten Tomatoes, gdzie 78% opinii było pozytywnych. Moim zdaniem oceny widzów są w tym przypadku zbyt surowe, ponieważ ten film jest po prostu dobry. Przede wszystkim twórcy osadzili akcję w roku 1995, czyli czasie debiutu np. Windowsa 95 (który gości na ekranie filmu...). Był to czas kiedy telefonia komórkowa dopiero zdobywała popularność, Internet raczkował, a ludzie do komunikacji zamiast Messengera używali Pagera. Z okresem tym wiąże się także wiele kultowych piosenek, niektóre z nich zostały odtworzone w tej produkcji (np. wydany w 1995 hit "Just a Girl" zespołu No Doubt). Klimat "Captain Marvel" jest niesamowity a kolejną ważną zaletą jest lekkość produkcji. To przyjemny film akcji, pozwalający widzowi się zrelaksować, okraszony dużą dawką humoru. Brie Larson jest bardzo zdolną i wyrazistą aktorką, w tym filmie czaruje swoją osobowością i urodą. Naprawdę chciałbym napisać o jakiś wadach, ale po prostu ich nie widzę. Dla mnie ten film to jedna z najlepszych produkcji Marvela jaka powstała.

Ocena Civil.pl: 81%

Dodano: 2019-08-12 18:20:02 // Autor: Civil

Raz na jakiś czas sięgam po mało ambitny film akcji klasy C. Tym razem skusiłem się na "Edge of Fear", ze względu na fakt, że w tej produkcji występuje kilkoro aktorów znanych z serialu "Prison Break" (Robert Knepper, Rockmond Dunbar, Amaury Nolasco i Jodi Lyn O'Keefe). Zacznę od fabuły, bo jest prosta. Mike Dwyer (Rockmond Dunbar) został przed laty uratowany przez parę chińskich lekarzy, Laurę (Zhu Zhu) i Patricka (Shen Lin). Aby im się odwdzięczyć, zaprzyjaźnił się z nimi i zapraszał do swojej daczy w lesie (oczywiście zlokalizowanej z dala od cywilizacji, co ma znaczenie dla fabuły). Podczas jednej z kolejnych wizyt w głuszy, trójka głównych bohaterów zostaje zaatakowana przez grupę przestępców na czele z sadystycznym Jackiem (Robert Patrick). Jack i jego ludzie, odbili nieopodal z więziennego konwoju niejakiego Victora (Robert Knepper). W wyniki nieostrożności, przestępcy zostają pozbawieni środka transportu ... i zmuszeni byli krążyć po lesie, aż wpadli na daczę Mike Dwyera. Wśród rzezimieszków są między innymi: Gina (Jodi Lyn O'Keefe) oraz Nick (Amaury Nolasco). Bandyci zabijają gospodarza i poważnie ranią w serce Patricka. Poważnie ranny lekarz... musi w pojedynkę pokonać bandę uzbrojonych po zęby przestępców po to by uratować żonę. Na tym opiera się fabuła tego filmu.

Ciężko mi będzie wypisać wszystkie wady tej produkcji. Prawie cała akcja ma miejsce w domku w lesie, co przy niskim budżecie (5 mln dolarów) jest oczywiście zrozumiałe. Rażą braki fabularne i scenariusz pisany na kolanie oraz masa nielogiczności. Poraża także amatorski plakat filmu, wyglądający jak tani fotomontaż. Skąd więc ocena 40-punktowa? Znalazłem kilka drobnych zalet. Pierwsza to obsada do której mam sentyment. Każdy kto w latach 90-tych oglądał Nasha Bridgesa, musi mieć sentyment do Jodi Lyn O'Keefe, która wcieliła się w jego córkę. Minęło ponad 20 lat i obecnie O'Keefe przekroczyła już 40 lat, ale dalej jej specyficzna, mroczna uroda robi wrażenie. Sentyment mam także do Amaury Nolasco, Roberta Kneppera i Rockmonda Dunbara, którzy grali ważne rolę w serii "Prison Break". Wracając jednak do samego "Edge of Fear", to należy zauważyć, że pomimo wielu wad, produkcja ta wpisuje się w szereg tysięcy filmów tego typu. Nie wyróżnia się ani na plus ani na minus. Kiedyś tego typu obrazy oglądało się na kultowych kasetach VHS a później na wypożyczanych płytach DVD. Teraz w erze VOD, materiał można obejrzeć np. na Netflix. Jeżeli ktoś ma dużo czasu i chce zobaczyć thriller klasy C z w miarę znanymi aktorami, to może od biedy sięgnąć po "Edge of Fear".

Ocena Civil.pl: 40%

Dodano: 2019-08-08 21:43:01 // Autor: Civil

Dzisiejsza recenzja ma wymiar nieco nostalgiczny, ponieważ serial "Daleko od szosy" oglądałem wiele razy i uważam go, za jeden z najwybitniejszych obrazów okresu PRLu. Produkcja składa się z siedmiu odcinków (każdy z nich trwa około 75 minut) i opowiada o losach Leszka Góreckiego (Krzysztof Stroiński) ambitnego chłopaka ze wsi, marzącego o dobrym życiu a nie o pracy na roli wśród "swoich". Serial został nakręcony w 1976 roku, ale jego akcja ma miejsce co najmniej kilka lat wcześniej (główny bohater miał się urodzić w 1945 roku, więc wydarzenia mają miejsce w późnych latach sześćdziesiątych). Leszek to obrotny chłopak ze wsi, którego rodzice mają spore gospodarstwo wymagającego męskiej ręki. Z pozoru główny bohater ma wszystko czego potrzebuje: ojca, matkę, braci, pracę na roli oraz dziewczynę ze wsi o imieniu Bronka (Sławomira Łozińska). Jednak marzeniem Leszka nie jest wieś, tylko samochody i miasto. Chcąc zostać kierowcą udaje się na Śląsk, gdzie pracując jako niewykwalifikowany robotnik zarabia na kurs prawa jazdy. Po powrocie na wieś, Leszek spotyka Anię (Irena Szewczyk), bogatą dziewczynę z Łodzi (studentkę biologii), spędzającą wakacje z przyjaciółmi na łonie natury. Ania zawraca Leszkowi w głowie i dla niej zamienia swoje wiejskie życie na miejską tułaczkę po obrzeżach Łodzi, gdzie zatrudnia się jako kierowca i uczy się w wieczorowym technikum.

Każdy odcinek ma swój własny tytuł i tworzy w pewnym sensie zamkniętą całość, przez co całość raczej się ogląda jak film składający się z siedmiu części aniżeli film. To co w tym serialu urzeka i przekonuje to przede wszystkim perfekcyjne oddanie realiów PRLów i jego absurdów. To były czasy, w których wyrwanie się ze wsi do miasta i podjęcie tam pracy wiązało się z wieloma trudności i przeszkodami (konieczność meldunku by podjąć pracę). Dodatkowo główny bohater, wchodząc w mezalians naraża się na gniew rodziców (głównie matki) swojej wybranki, którzy chcieliby wydać córkę za "kogoś na poziomie" a nie za niewykształconego rolnika z jakieś pipidówy. Wszystkie te aspekty zostały w "Daleko od szosy" przedstawione w doskonały, oddający realia sposób. Dla osób, które nie żyły w PRLu lub go nie pamiętają, obraz będzie się wydawał całkowicie abstrakcyjny, ale właśnie tak kilkadziesiąt lat temu wyglądała Polska i takimi problemami żyli tamtejsi ludzie. "Daleko od szosy" to jeden z najlepszych polskich seriali tamten epoki, dzięki czemu produkcja jest często pokazywana na kanałach TVP i praktycznie co kilka miesięcy można ją obejrzeć. Kto tego nie zrobił, ten powinien to nadrobić.

Ocena Civil.pl: 82%