kryminał
Recenzje filmowe kryminałów opisują przede wszystkim pomysł i jego wykonanie. Niezależnie od tego czy film jest ekranizacją książki czy oryginalnym pomysłem, bardzo ważne jest utrzymanie napięcia i tajemniczości do samego końca.
Small World
"Small World" to kolejny film Patryka Vegi (w roli reżysera i współscenarzysty) z gatunków kryminałów. W 2004 roku ma miejsce porwanie w Polsce małej dziewczynki, która następnie wywieziona zostaje do Rosji przez mafię. Świadek tych wydarzeń, policjant Robert Goc (Piotr Adamczyk) przez kolejne lata próbuje odnaleźć porwaną, odwiedzając kolejne kraje, gdzie wiedzie trop, jednocześnie natrafiając na międzynarodową szajkę pedofilii.
Produkcja dostała przeciętne oceny od widzów: 5.5/10 w serwisie IMDb oraz 5.4/10 w polskim Filmwebie (nota za ponad 10 tysięcy ocen). Vega po raz kolejny stara się zrobić efektowne kino, oparte na zachodnich schematach, jednocześnie dodając do swojej produkcji masę kontrowersyjnych scen, aby o filmie "się mówiło". Efekt niestety jest moim zdaniem daleki od oczekiwań, bo trwająca prawie 2 godziny produkcja daleka jest od zaangażowania widza a opowiedziana historia niesamowicie naciągana. Piotr Adamczyk w roli zdesperowanego gliniarza nie wypada zbyt przekonująco, a pozostała obsada sprawia wrażenie mocno przypadkowej. W rezultacie powstał kolejny bardzo przeciętny film pogranicza kina kryminalnego i akcji. Kryminału w nim jednak mało, akcji tym bardziej, sporo natomiast typowych dla Vegi ostrych i mocnych scen. Tylko samo szokowanie to za mało. "Small World" jak i kilka innych produkcji Vegi można obecnie obejrzeć na Amazon Prime Video.
Ocena Civil.pl: 53%
Midnight in the Switchgrass (Po śladach mordercy)
Agenci FBI: Rebecca Lombardo (Megan Fox) i Karl Helter (Bruce Willis) prowadzą śledztwo na Florydzie w sprawie handlu ludźmi. W tym samym czasie ma miejsce seria zabójstw (bazująca w filmie na działalności prawdziwego seryjnego mordercy o pseudonimie he Truck Stop Killer), wobec czego agenci łączą siły z osamotnionym policjantem stanowym Byronem Crawfordem (Emile Hirsch).
"Midnight in the Switchgrass" to wg krytyków jeden z najgorszych filmów 2021 roku (zaledwie 8% pozytywnych not w Rotten Tomatoes, przy nieco lepszej ocenie widzów 4.4/10 w IMDb). Dlaczego? Zacząć należałoby od wprowadzającego w błąd plakatu, na którym Bruce Willis stoi na pierwszym planie a za nim Megan Fox (Emile Hirsch się nie zmieścił). Willis tak naprawdę w tym filmie gra postać dalszego planu. Z kolei postać grana przez Emile Hirscha czyli sentymentalnego policjanta mazgaja bardzo irytuje. Megan Fox wypada bardzo przeciętnie, ale dialogi które wypowiada jej postać są beznadziejne. Tak samo beznadziejna jest przewidywalna fabuła i brak jakichkolwiek emocji w tej produkcji. Ciężko o bardziej zepsuty film. Szkoda także Bruce'a Willisa, który niedawno ogłosił, że z powodów zdrowotnych kończy karierę filmową. Kończy, ale jednocześnie wg IMDb w latach od 2021 do zapowiedzianej emerytury, wystąpił w 18 filmach! Część z nich miała już premierę a część nie, jednak wszystkie to thrillery/filmy akcji, zapewne niskobudżetowe typu Direct-To-Video. Oznacza to, że platformy streamingowe czeka inwazja filmów z Willisem i niestety zapewne część (oby nie większość) z nich będzie takiej jakości jak "Midnight in the Switchgrass". Z jednej strony szkoda, a z drugiej nie dziwi fakt, że legendarny aktor chciał w ten sposób odłożyć na emeryturę. Co do Megan Fox, to także lata jej największej popularności minęły i obecnie aktorka występuje w raczej mniej ambitnych filmach akcji, w jej przypadku jest jednak światełko w tunelu, bo zapowiedziano jej występ w czwartej części "Expendables" zatytułowanej "Expend4bles", nie wiadomo jednak na ten moment jak duża będzie jej rola. Wracając jednak do "Midnight in the Switchgrass" to naprawdę warto tego filmu nie oglądać.
Ocena Civil.pl: 31%
House of Gucci (Dom Gucci)
Film wyreżyserowany przez Riddleya Scotta opowiadający historię członków rodziny Gucci w gwiazdorskiej obsadzie. Patrizia Reggiani (w tej roli jak zwykle świetna Lady Gaga) na imprezie poznaje Maurizio Gucciego (w tej roli także świetny Adam Driver), kobieta następnie robi wszystko by usidlić bogatego biznesmena, wkrótce stając się jego żoną. Obsadę uzupełniają: Jeremy Irons (Rodolfo Gucci, ojciec Maurizio), Al Pacino (jako Aldo Gucci, brat Rodolfo) oraz Jared Leto (zmieniony nie do poznania jako Paolo Gucci, syn Aldo). Na dalszym planie pojawia się także między innymi Salma Hayek.
Zacznę od zalet tego filmu: przede wszystkim obsada i doskonała gra aktorska. Najlepsi z najlepszych, w dodatku w świetnej formie. Ciekawy klimat lat siedemdziesiątych, osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, podbity dobrze dobraną muzyką. Mimo to film został odebrany "tylko" dobrze przez widzów i krytyków (6.7/10 w IMDb, 63% pozytywnych not w Rotten Tomatoes) oraz mógł się pochwalić umiarkowanym sukcesem finansowych, bo przy budżecie 75 mln dolarów, zarobił nieco ponad 156. Jest przynajmniej kilka powodów tego stanu rzeczy. "House of Gucci" już na samym początku rozmija się z faktami, bowiem akcja rozpoczyna się w 1978 roku, od poznania się Patrizii i Maurizio, w rzeczywistości spotkali się oni w 1970 roku a od 1972 roku byli małżeństwem. To nie jedyna różnica, bo generalnie film się mocno nie spodobał żyjącym członkom rodziny Guccich, którzy mieli całą listę zarzutów wobec Riddleya Scotta. Reżyser bronił się tym, że miał prawo po swojemu przedstawić te wydarzenia, ponieważ sama rodzina Guccich jest swego rodzaju "domeną publiczną". Racja pewnie jest po środku, ale na pewno trochę raziło to, że już na starcie film pokazuje inne ramy czasowe. Jednak tutaj dochodzimy do drugiego zarzutu, bo pomimo, że ucięto te 8 lat w filmie, przesuwając start wydarzeń na 1978 rok, to sam film i tak trwa około 158 minut, przez co miejscami robi się nieco nużący, bo niektóre sceny niewiele wnoszą do fabuły. Kolejny fakt, że od wydarzeń przedstawionych w filmie minęło już sporo czasu, stąd niegdyś elektryzujący temat, dziś nie budzi już takich emocji. Niemniej, "House of Gucci" to solidna produkcja, którą moim zdaniem warto zobaczyć.
Ocena Civil.pl: 70%
Windfall (Prezent od losu)
"Windfall" to jedna z najnowszych propozycji Netflixa, debiutująca w drugiej połowie marca 2022 roku. Reżyserem i współautorem tej historii jest Charlie McDowell (prywatnie mąż Lily Collins grającej w tym filmie rolę główną). Kilka słów o fabule: pewien mężczyzna (w filmie nie są zdradzane imiona postaci na ekranie) włamuje się do luksusowej willi wakacyjnej (w roli włamywacza Jason Segel), pech chce że akurat tego samego dnia do rezydencji przyjeżdża jej właściciel, bogaty prezes (Jesse Plemons) wraz z żoną (Lily Collins). Włamanie zamienia się w porwanie, a agresor czekając na okup spędza ze swoimi ofiarami kilkadziesiąt godzin.
Ten dramat z elementami thrillera próbuje być na swój sposób oryginalny i bronić się dobrą obsadą. O ile trio Collins, Segel i Plemons gra dobrze (szczególnie Jesse Plemons, ale pełna wdzięku i uroku Collins także wypada dobrze), to sam film już taki dobry nie jest. Zebrał przeciętne noty od widzów i krytyków, czemu trudno jest się dziwić. "Windfall" nie trzyma w napięciu, jest mocno przegadany i choć trwa zaledwie 90 minut, to czas ten bardzo powoli zmierza do końca podczas seansu. Jest to dosyć mocno rozczarowujące, bo czytając opis fabuły i listę obsady, miałem nadzieję na dużo lepszą produkcję. Mocno zmarnowany potencjał i jedno z większych rozczarowań tego półrocza.
Ocena Civil.pl: 48%
Kimi
"Kimi" to produkcja własna HBO Max, dodana jako jedna z pierwszych do debiutującej w Polsce usługi o tym samym tytule. Angela Childs (Zoë Kravitz) to specjalistka IT pracująca zdalnie, która z powodu agorafobii (zaostrzonej poprzez izolację w czasie Covidu) nie wychodzi z domu. Podczas pracy natrafia jednak na potencjalne dowody zbrodni, które postanawia za wszelką cenę przeanalizować, nawet gdyby wiązało się to z koniecznością wyjścia z domu. Reżyserem tego filmu jest Steven Soderbergh.
"Kimi" (tytuł odnosi się do usługi informatycznej będącej fikcyjną konkurencją Alexy albo Siri) to film bazujący na znanym schemacie: kobiety uwięzionej we własnym domu, nie mogącej z powodu choroby z niego wyjść (motyw obecny chociażby w "The Wolf Hour"). Tym razem jednak za kamerą staje laureat Oscara (+ dwóch nominacji) a przed kamerą Zoë Kravitz, która za sprawą roli w najnowszym Batmanie bije rekordy popularności. Te dwa argumenty są w zasadzie wystarczające by ten film obejrzeć, ale można do tego dodać także doskonałe oceny krytyków (92% pozytywnych not w Rotten Tomatoes na 106 profesjonalnych recenzji) oraz dobre oceny od widzów (6.3/10 w IMDb). Moim zdaniem ten thriller, choć miejscami nieco przekombinowany, to film dobry a Zoë Kravitz zagrała świetnie. Można jednak znaleźć kilka mankamentów, przede wszystkim produkcja trwa niespełna 90 minut, stąd czasu na rozwinięcie intrygi było mało i budzi to mały niedosyt. Druga sprawa to dosyć nierówne budowanie napięcia, ta lokomotywa wyraźnie przez pierwsze minuty jedzie z niską prędkością, by na sam koniec się niesamowicie rozpędzić. Mimo to, obraz oceniam pozytywnie.
Ocena Civil.pl: 67%