Dobry horror to taki, który nie tylko potrafi przestraszyć, ale przede wszystkim potrafiący utrzymać widza w napięciu. Recenzje horrorów to odpowiedź na pytanie czy dany film został zrobiony z pomysłem oraz czy twórcom nie zabrakło weny, zarówno podczas pisania scenariusza jak i kręcenia scen.
Pierwsza część tego filmu miała się ukazać w Polsce w kinach, ale z powodu pandemii jej premiera została przesunięta na Netflix. Druga część była już od początku "Netflixowa". Wydarzenia w sequelu rozpoczynają się bezpośrednio po nocy z "jedynki". W pierwszych scenach poznajemy załogę lokalnego komisariatu: nieśmiałego Adasia (Mateusz Więcławek), pewną siebie Wanessę (Zofia Wichłacz) oraz ich szefa Waldemara (Andrzej Grabowski). Ten ostatni zabiera aresztowaną noc wcześniej Zofię (Julia Wieniawa-Narkiewicz) na wizję lokalną do domku z części pierwszej. Kiedy zapada zmrok a dowódca dalej nie wraca, Wanessa i Adam postanawiają sprawdzić co się z nim dzieje, pakując się w środek "koszmaru".
O ile pierwsza część, będącego czymś w rodzaju slashera "made in Poland" dała się jako tako obejrzeć, to sequel wywołuje co najwyżej uśmiech politowania. Scenariusz w tym przypadku jest tak kuriozalny, że produkcja ta nie ma najmniejszego sensu. Wszystko co się dzieje na ekranie jest dziwne i groteskowe, w złym tego słowa znaczeniu. Pomijając już fakt bardzo krótkiej obsady: na ekranie widzimy ledwie kilka postaci, to byłoby do wybaczenia, gdyby ten film miał odrobinę sensu. Jedyne co się udało, to w miarę efektowna scena "otwarcia" inspirowana amerykańskim kinem. Film epatuje brutalnością wzorowaną na najbardziej krwawych horrorach, jednak w ogóle "nie straszy", ani nie trzyma w napięciu, w dodatku w bardzo dziwny sposób dodano do niego wątki komediowe, co dopełnia wrażenia całkowitej groteski. Ciężko powiedzieć po co powstał ten film.
Ocena Civil.pl: 22%
Jaelyn (Alicia Silverstone) i Kyle (James Tupper) to para w średnim wieku próbująca odbudować siły po życiowym kryzysie, spędzając wakacje w domku na wodzie w Wietnamie. Nadchodzi jednak burza, która podmywa konstrukcję domu i wypycha go w stronę morza. Pozostawiona na środku morskiego pustkowia para, znajdująca się w ruinach po drewnianym domku rozpoczyna walkę o przetrwanie, uważając przy tym na pływającego w pobliżu rekina...
Film ocenione na IMDb poniżej 4 punktów zazwyczaj są fatalne i nie inaczej było tym razem. Popularna w latach 90-tych Silverstone obecnie nie może narzekać na nadmiar pracy, grywa raczej postacie dalszego planu. Tym razem zagrała rolę główną i to w filmie z budżetem wynoszącym 8.5 mln dolarów. Za o wiele mniejsze pieniądze robiono w przeszłości kultowe horrory... jednak nie tym razem. Film posiada fatalne efekty specjalne (ocierające się o produkcję amatorską), do tego dochodzą kuriozalne dialogi i kompletnie bezsensowna fabuła. Bardzo ciężko się to ogląda, choć film trwa niecałe 1.5 godziny. Oglądając "The Requin" można zatęsknić za kanadyjskimi thrillerami typu "ganianie po domu", gdzie są przynajmniej zachowane jakieś pozory budżetowego thrillera. W ocenianej produkcji żadnych pozorów nie ma, źle jest od pierwszej do ostatniej sceny. Nie da się znaleźć ani jednego pozytywnego elementu, nawet muzyka została źle dobrana. Są jednak koneserzy, którzy lubią oglądać filmy ocenione fatalnie, po to by się "pośmiać", stąd pragnę poinformować, że opisywany "Rekin" jest dostępny na Amazon Prime Video.
Ocena Civil.pl: 21%
W elitarnej żeńskiej akademii, grupa uczennic pod wodzą dominującej w szkole Alice (Inanna Sarkis) odprawia rytuał przywołania ducha, będącego miejską legendą. Po seansie dochodzi do wypadku, jedna z uczennic wypada z okna. Wkrótce jej miejsce w szkole zajmuje niejaka Camille (Suki Waterhouse), która na starcie konfrontuje się z rządząca w szkole Alice i jej bandą, by chwilę potem wraz z nimi próbować za pomocą seansu spirytystycznego wyjaśniać "wypadki" w szkole.
Ten horror, będący brytyjsko-amerykańską koprodukcją pochodzi z 2021 roku i obecnie można go obejrzeć w ramach HBO Max. Według ocen widzów (5.2/10) plasuje się poniżej średniej gatunku przeciętnych horrorów, które są na ogół oceniane przynajmniej pół oczka wyżej. Podobnie słabe (choć niefatalne) są także oceny od zawodowych krytyków: 46% pozytywnych not zagregowanych w Rotten Tomatoes. "Seance" to kolejny film, do którego scenariusz napisał Simon Barrett, specjalizujący się w horrorach, tym razem był to jednak jego debiut w roli reżysera pełnometrażowego filmu. Chyba najgłośniejszym filmem, do którego scenariusz napisał Barrett był "The Guest" z 2014, od tamtej jednak pory, ten twórca nieco przygasł a "Seance" z pewnością nie jest produkcją, która może w jakikolwiek równać się ze wspomnianym filmem sprzed ośmiu lat. Powodów jest kilka: słaby klimat produkcji, mało wciągająca fabuła, kiepskie budowanie napięcia. Tak jak wspomniałem: poniżej przeciętnej i pewnie poniżej progu oglądalności dla większości osób. Dużo osób stara się omijać filmy ocenione poniżej 5.5 oczek na IMDb traktując je jako potencjalnie nieoglądalne i "Seance" będzie na pewno jednym z tych argumentów, które tę tezę potwierdzają.
Ocena Civil.pl: 40%
Akcja sequela ma miejsce 8 lat później po wydarzeniach z części pierwszej. Weteran Norman Nordstrom (Stephen Lang) wychowuje i trenuje 11-letnią dziewczynkę o imieniu Phoenix (Madelyn Grace), twierdząc że jest jej ojcem. Mężczyzna kontaktuje się z otoczeniem tylko za pomocą innej weteranki o imieniu Hernandez (Stephanie Arcila), unikając jednocześnie tego by Phoenix wychodziła z domu. Podczas jednych z nielicznych okazji poza domem, dziewczynka napotyka na dziwnie wyglądającego mężczyznę, którego udaje się jej odstraszyć za pomocą swojego rottweilera. Wkrótce jednak jej dom zostaje zaatakowany przez gang, a niewidomy Norman ponownie musi obronić swój dom przed intruzami.
Jedynka była finansowym hitem, stąd raczej pewne było że powstanie dwójka. Sequel miał nieznacznie zwiększony budżet (do 15 mln dolarów) i zarobił już tylko nieco ponad 47 mln dolarów (debiutując latem 2021 roku podczas pandemii). Film dostał dobre noty od widzów (6.0/10 w IMDb), ale słabsze od krytyków: tylko 45% recenzji zagregowanych w Rotten Tomatoes było przychylnych. "Don't Breathe 2" utrzymany jest w duchu pierwszej części, to niesamowicie brutalny film akcji z elementami horroru tylko dla widzów o mocnych nerwach. Niektóre sceny są niesamowicie ostre, do tego stopnia że producenci je trochę ocenzurowali, mimo to film robi piorunujące wrażenie w tym aspekcie. Kuleje nieco fabuła, ale w filmach typu "home invasion" wiadomo, że nic nowego się nie wymyśli. "Don't Breathe 2" można obejrzeć obecnie na HBO Max.
Ocena Civil.pl: 60%
Francusko-belgijski film z 2018 roku, nagrodzony w Cannes w kategorii Art Cinema Award. Akcja filmu ma miejsce zimą w 1996 roku i jest luźno oparta na podobnej prawdziwej historii. Grupa tancerzy, przygotowująca się do występu, odbywa próbę w opuszczonej szkole, gdzieś na odludziu. Po skończonym treningu, tancerze rozpoczynają zabawę, pijąc sangrię, przygotowaną przez jedną z uczestniczek występu. Po kilku chwilach, grupa orientuje się, że sangria została doprawiona narkotykami, po tym jak tancerzy zaczynają się bardzo dziwnie czuć. Odurzeni i zamknięci na odludziu młodzi ludzie, popadają w coraz większy obłęd.
Film został napisany i wyreżyserowany przez Gaspara Noé, który swój obraz zrealizował w mocno niekonwencjonalny sposób, zatrudniając w większości tancerzy, którzy nie mieli wcześniej do czynienia z aktorstwem. Oczywiście za wyjątkiem Sofii Boutelli, znanej na całym świecie aktorce i modelce pochodzącej z Algierii. "Climax" ogląda się bardzo przyjemnie, ponieważ poza wątkiem dramatycznym zawiera też sceny tańca, masę dialogów oraz sporą dawkę artystycznego kunsztu (co zostało docenione w Cannes). To jeden z tych filmów, o których śmiało można powiedzieć, że są dobre. Zaskakuje także zgodność widzów i profesjonalnych krytyków, Ci pierwsi ocenili "Climax" na 6.9/10 w IMDb a drudzy napisali 69% pozytywnych recenzji zagregowanych w Rotten Tomatoes. Obecnie film dostępny jest w zasobach HBO Max i moim zdaniem warto go obejrzeć.
Ocena Civil.pl: 70%