Recenzje filmowe kina akcji próbują odpowiedzieć na kilka pytań. Po pierwsze sprawdzają czy scenariusz nie był pisany na kolanie, a cała fabuła nie polega na masowej rzeźni w jakimś magazynie. Po drugie oceniamy czy sceny akcji wciągają oraz czy trzymają poziom. Filmy akcji często mają ogromne budżety, przekraczające 100 mln dolarów, gdzie 'sky is the limit', ale niestety nie zawsze w parze za wielkimi pieniędzmi idzie odpowiednia jakość.
Akcja filmu rozpoczyna się w roku 1978 i ma miejsce w nowojorskiej dzielnicy Hell's Kitchen zamieszkałej przez Irlandczyków. Trzy główne bohaterki: Kathy (Melissa McCarthy), Ruby (Tiffany Haddish) i Claire (Elisabeth Moss) pozostają na trzy lata same, po tym jak ich mężowie zostają skazani na więzienie za nieudany napad na sklep. Kobietami finansowo opiekuje się mafia irlandzka, jednak wypłacane przez nich pieniądze nie wystarczają na podstawowe potrzeby. W obliczu niestabilnej sytuacji, bohaterki postanawiają działać i zaoferować lepszą niż dotychczas "płatną ochronę" lokalnym przedsiębiorcom z Hell's Kitchen. Pogrążając się w kryminalnym świecie, Kathy, Ruby i Claire szybko zamieniają się w bezwzględne gangsterki i wywołują spiralę przemocy.
Film okazał się finansową klapą, bo mając budżet 38 mln dolarów, zarobił tylko 16 mln. Otrzymał przeciętne oceny od widzów (5.5/10 w IMDB) oraz bardzo słabe od krytyków, na aż 225 recenzji zebranych w Rotten Tomatoes tylko 24% z nich było pozytywnych. Kilka słów o obsadzie: Melissa McCarthy i Tiffany Haddish to aktorki w zasadzie kojarzące się tylko i wyłącznie z komediami, tym razem przyszło im zagrać role w gangsterskim dramacie. Czy to był dobry pomysł? Moim zdaniem co najmniej ryzykowny. Twórcy "The Kitchen" chcieli zrobić ostry film, brutalny film i trochę nie potrafili zdecydować się co do poziomu tej "ostrości", bowiem najbardziej kuriozalne, wręcz wyjęte z filmów Tarantino sceny (np. krojenie zwłok w wannie) zostały ocenzurowane. Po co więc decydować się na takie motywy, jeżeli się nie ma odwagi pójść za ciosem? Próbowano w dobry sposób oddać realia lat 70-tych i to się udało (mając dosyć duży budżet dało się to wykonać), jednak "The Kitchen" nieco usypia widza, brakuje emocji, lepszej gry aktorskiej, zamiast tego mamy niezliczoną ilość scen zabójstw, pogrzebów i naprawdę kiepski fabularny twist. Produkcja ta to bardzo przeciętny, by nie powiedzieć słaby kryminał, ale jeżeli ktoś ma ochotę sam się o tym przekonać, to "The Kitchen" można obecnie obejrzeć np. na HBO GO.
Ocena Civil.pl: 50%
Jamie (Shea Buckner) i Matthias (Tyler Jon Olson) to bracia będący na przestępczej ścieżce. Po nieudanym (kuriozalnym) ataku na stację benzynową, Matthias zostaje ciężko ranny w nogę i potrzebuje pilnej pomocy medycznej. Bracia atakują farmę, na której mieszka doktor o imieniu Rich (Chad Michael Murray) wraz z żoną i córką oraz rodzicami. Ojciec Richa to były szeryf o imieniu Frank (w tej roli właśnie Bruce Willis). Przestępcy domagając się pomocy, terroryzują domowników a Ci za wszelką cenę starają się ich odeprzeć.
Ten thriller z wyeksploatowanego gatunku typu home invasion nie spodobał się widzom (4.8/10 w IMDB) ani tym bardziej krytykom (zaledwie 15% pozytywnych opinii w Rotten Tomatoes na 13 napisanych). Niestety żyjemy w czasach, w których nawet Bruce Willis musi grać w thrillerach klasy C, opartych o bardzo prosty i pełen luk scenariusz. W "Survive the Night" obecne są wszystkie elementy "kina" tego typu, a więc jedna lokacja (oczywiście położona na uboczu, z dala od wszystkiego), płytki scenariusz, przerysowane postacie i budżetowe sceny akcji. Najbardziej przerysowano postacie dwóch antagonistów, Jamie to zdeprawowany do cna sadysta a jego brata ukazano jako rozsądnego kryminalistę, starającego się "nie eskalować przemocy" (duet iście komiczny, nawet jak tę klasę filmów). Choć sam film trwa niespełna 90 minut, to bardzo ciężko się go ogląda, bo jest do bólu przewidywalny. Najbardziej oczy bolą od oglądania legendarnego Bruce'a Willisa w produkcji tego typu. Bardzo nie polecam, ale do porządku powiem, że obecnie "Survive the Night" można obejrzeć np. na Canal+.
Ocena Civil.pl: 39%
Nels Coxman (Liam Neeson) to obywatel roku fikcyjnego kurortu narciarskiego Kehoe w stanie Colorado. Na co dzień Coxman pracuje w firmie odśnieżającej drogi, prowadząc nudne, przeciętne życie u boku swojej żony Grace (Liam Neeson). Pewnego dnia państwo Coxman zostają wezwani na identyfikację zwłok ich syna, który rzekomo miał przedawkować heroinę. W ułamku sekundy idealne życie głównego bohatera rozpada się, odchodzi od niego żona a on sam zamierza popełnić samobójstwo. Przypadkiem dowiaduje się, że jego syn zginął z rąk kartelu narkotykowego, który oskarżył go drobną kradzież. Coxman postawia za wszelką cenę odszukać osoby odpowiedzialne za śmierć jego dziecka i wymierzyć im sprawiedliwość. Antagonistę w tym filmie gra Michael Eklund.
"Cold Pursuit" to typowa produkcja z udziałem Liama Neesona, aktor ten kojarzony jest z filmami akcji, w których "wymierza sprawiedliwość" (wystarczy tylko przypomnieć serię "Taken"). Tym razem jednak, scenarzyści starali się zrobić obraz nieco bardziej skomplikowany, zawierający więcej wątków, przez co udział samego Neesona nie jest tak duży jak zazwyczaj. "Cold Pursuit" to bardzo mocny, brutalny film akcji, w którym zastosowano także konwencję przerywnika po każdym zabójstwie (na ekranie pojawia się wówczas mini nekrolog ofiary/ofiar). Produkcja zebrała w miarę dobre oceny od widzów (6.2/10 w IMDB) i krytyków (69% pozytywnych opinii w Rotten Tomatoes), jednak moim zdaniem konwencja tego typu filmów jest już zbyt wyeksploatowana. Chyba właśnie z tego powodu, twórcy "Cold Pursuit" starali się dodać nieco powiewu świeżości, poprzez np. zastosowanie czarnego humoru oraz stworzenie nietuzinkowej postaci Trevora "Vikinga" Calcote (główny czarny charakter), cynicznego zabijaki i sadysty, na co dzień kłócącego się o dziecko z byłą partnerką, będącego przy okazji fanatykiem zdrowego odżywiania. Nie mniej jednak, film to przede wszystkim kolejny przedstawiciel krwawego kina akcji dla wielbicieli gatunku oraz fanów Liama Neesona.
Ocena Civil.pl: 60%
Prequel serialu o tej samej nazwie, który był emitowany w późnych latach 70-tych. Niejaki Roarke (Michael Peña) to właściciel tytułowej wyspy fantazji, na którą (po wygraniu w konkursie) zostaje zaproszonych kilku śmiałków. Między innymi businesswoman Gwen Olsen (Maggie Q), bracia Weaver (grani przez Ryana Hansena i Jimmy'ego O. Yanga) czy tajemnicza dziewczyna Melanie (Lucy Hale). Wszyscy goście mają zagwarantowane przez gospodarza zrealizowanie jednej ze swoich skrytych fantazji. Wyspa kryje jednak wiele mrocznych sekretów i daleko jej do rozrywkowego kurortu.
Film został wyprodukowany przez Blumhouse Productions (specjalistów od horrorów) a wyreżyserował go Jeff Wadlow (mający na koncie kilka głośny produkcji). Na wstępie muszę napisać, że "Fantasy Island" to jeden z najgorszych filmów jakie widziałem w ostatnich latach. Fatalne oceny (8% pozytywów w Rotten Tomatoes czy 4.9/10 w IMDB) nie oddają w pełni "potencjału" tego "dzieła". Choć film na pierwszy rzut oka może wydawać superprodukcją, to całość kosztowała zaledwie 7 mln dolarów (pomimo dosyć znanej obsady). Ciężko tak naprawdę zaklasyfikować ten horror, bowiem miesza on bardzo wiele gatunków, przez co całość przypomina raczej pastisz. Na ekranie przez ponad 100 minut gości chaos, bezsens, nuda i kuriozalne sceny (jakby wziętej z jakieś taniej komedii). Jedyna myśl jaka przychodzi do głowy to "kiedy to wszystko się w końcu skończy?". Koszmar. Szkoda znanych nazwisk firmujących tę produkcję (przede wszystkim aktorów). Obecnie produkcję można obejrzeć np. na HBO GO, ale zdecydowanie nie warto tego robić.
Ocena Civil.pl: 28%
"#Alive" to koreańska koprodukcja Netflixa opowiadająca o początku epidemii Zombie w Seulu. Oh Joon-woo (Ah-In Yoo) to dorosły Koreańczyk mieszkający w bloku ze swoimi rodzicami. Oh na co dzień "zajmuje się" spaniem i graniem w gry komputerowe, jednak podczas jednego z poranków, jest spokój zostaje zakłócony, po tym jak na osiedlu wybucha epidemia Zombie. Główny bohater zostaje uwięziony w mieszkaniu, podczas gdy na dworze i korytarzach bloku grasują krwiożerce potwory polujące na ludzkie mięso. Pozostawiony bez kontaktu z rodziną i zdany na siebie Oh, postanawia za wszelką cenę przeżyć.
Filmów o epidemii Zombie było już naprawdę sporo i koreańskie spojrzenie na ten temat niewiele wnosi do tego bogatego gatunku. Zainfekowane Zombie w tym filmie są po prostu nieco szybsze i sprytniejsze niż "standardowe" ukazywane w formatach takich jak np. "The Walking Dead". "#Alive" zadebiutowało na Netflixie 8 września 2020 roku i spotkało się z dużym zainteresowaniem np. polskich widzów (film znajduje się obecnie w top-10 najpopularniejszych produkcji w Polsce na Netflixie), obecna ocena na IMDB tego filmu to 6.3/10. Moim zdaniem "#Alive" to solidny horror, bardzo poprawnie wykonany i mający spory potencjał. Niestety minusem tego filmu jest wiejącą momentami nuda, scenarzyści aby rozciągnąć fabułę w czasie dodali do niej trochę muzyki i trochę nic nie wnoszących scen. Sceny te na szczęście są przemieszane z tymi pełnymi akcji i trzymającymi w napięciu. "#Alive" mogę spokojnie polecić każdemu kto lubi horrory i tematykę epidemii Zombie, na pewno ten film wyróżnia się na tle swojego gatunku.
Ocena Civil.pl: 68%